کلسترول خوب یا لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) سطوح بالای کلسترول HDL اغلب نشان دهنده خطر کمتر بیماری قلبی عروقی است. در حالی که مقادیر 60 میلی گرم در دسی لیتر یا بالاتر عالی در نظر گرفته می شوند، مقادیر کمتر از 40 میلی گرم در دسی لیتر کمتر از حد مطلوب در نظر گرفته می شوند. تا به امروز هیچ روش درمانی برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی با افزایش کلسترول HDL معرفی نشده است. این نوع کلسترول مانند کلسترول تام را می توان در هر زمانی اندازه گیری کرد، صرف نظر از اینکه روزه هستید یا نه. کلسترول غیر HDL در این دسته شامل کلسترول LDL و سایر چربی هایی است که باعث تشکیل پلاک می شوند و در بالاترین رده قرار می گیرند. لیپوپروتئین های A، لیپوپروتئین های با چگالی کم (VLDL) و لیپوپروتئین های با چگالی متوسط (IDL) از جمله این موارد هستند. با کم کردن مقدار کلسترول HDL از مقدار کلسترول کل می توان مقدار کلسترول غیر HDL را بدست آورد. مانند دو دسته قبلی، کلسترول غیر HDL را نیز می توان بدون نیاز به ناشتا اندازه گیری کرد. به طور کلی، کلسترول غیر HDL استاندارد مناسب تری برای تعیین خطر بیماری های قلبی عروقی نسبت به کلسترول LDL است. مقدار مناسب کلسترول غیر HDL را می توان با افزودن 30 به مقدار کلسترول LDL بدست آورد. سطوح بالای تری گلیسیرید با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مرتبط است. مقادیر تری گلیسیرید به دسته های زیر تقسیم می شوند:
منبع: نی نی نیوز